entumecido, pero vivo

¿Dónde he estado? Compromisos académicos con las lenguas catalana y alemana. Normalmente aprovecho los tiempos muertos del trabajo para escribir aquí, pero últimamente ni eso, no hay tiempos muertos.

También cuesta volver a coger el ritmo, es verdad que mantener un blog tiene su punto de inercia, y cuesta volver a arrancarlo. Después de tantos días, he perdido un poco la práctica de escribir aquí, pero nunca las ganas. Ahora mismo tengo acumulados un buen montón de borradores. En algunos ya he perdido el interés y no llegarán a ser una entrada en el blog, otros ya se han quedado viejos.

De todos modos, en este medio tiempo me han llegado unos fanzines de parte de Pol, que se merecen una entrada propia, y otra sorpresa que os enseñaré estos días. También hablaremos del desalojo de Miles de Viviendas, donde se encontraba la Universidad Pirata, del cómic Paracuellos, Basilio Martín Patino, remakes de videojuegos y del hackeo de iconos personales como Tintin.

← Entrada anterior

Entrada siguiente →

4 comentarios

  1. Onte a mañá foi o meu pai a oficiña de correios a mandarche os tres fanzines que flataban por mandar supoño que mañá ou pasado recibiralos na casa.

    Unha aperta.

  2. Que alegría verte por aquí de nuevo. Yo sí que tengo muchos tiempos muertos en el trabajo (es casi todo un solo tiempo muerto) y las actualizaciones de los blogs son como agua de mayo. No conocía lo de miles de viviendas, por lo que voy viendo en la web parece algo muy, muy chulo. Algo se mueve en Barcelona, eso no está mal. Cuantas cosas que hay por hacer.

  3. mira o que acabo de atopar, un nacho tocando a canción de Super Mario Bros con bobinas Tesla!!!
    http://www.youtube.com/watch?v=VX5V_9s0Gfw

  4. Pol! Graciñas, por ámbalas dúas cousas, os zines e o vídeo. Déboche moitos licores-cafés!

    Elena! Lo de Miles de Viviendas tenía buena pinta, pero ya no existe. O quizá sí, pero ya no en ese edificio (muy bonito, además), que ahora es escombros.