el underground, la cultura de club y el Apolo 2

Hace menos de un mes que tenemos una nueva sala de conciertos en Barcelona, la Apolo 2. Un nuevo espacio en el que tocar, en principio, siempre es bienvenido. Luego habrá que ver las condiciones para tocar.

La gente de Nitsa, que es la que lleva habitualmente la programación de fin de semana del Apolo, se encarga también de esta nueva sala. ¿Su idea? Mezclar conciertos con la oferta de ocio nocturna. Algo que no es nada nuevo para los que venimos de sitios más pequeños, en donde es habitual montar pequeñas fiestas con pinchadas después de los conciertos.

Lo malo de la aplicación de esta idea por la gente de Nitsa, es que los conciertos quedan incluidos dentro de una oferta de ocio definida por las aglomeraciones y los precios abusivos… todo un complejo escenario diseñado para el consumo: la cultura de club. Pagar 12-15 euros por entrar, y esperar hasta las 2 de la madrugada para el concierto. Una espera, claro está, amenizada por copas a 8 euros, cervezas a 5, refrescos a 4, humo de tabaco…

  • Me niego a que los conciertos tengan un precio estándar de 12 euros. Porque no es el precio del concierto, es el precio del club. Del mismo modo, habrá mucha gente que no va al concierto. Va al club.
  • Me niego a que los conciertos sean a las 2 de la mañana. No me apetece ver un concierto a esas horas.
  • Y en general, me niego a aceptar la sumisión de los grupos a unas condiciones infames, para los que ‘sólo’ queremos ver un concierto. Me niego a la sumisión de la música en directo a la cultura de club.

Los grupos que están tocando allí dentro de las condiciones de Nitsa están aceptando esto, y creo que es un error. Vosotros diréis, «oh, pero así les ve mas gente», «también ellos querrán ser más conocidos», «también tienen derecho a ganar algo de dinero». Lo siento, pero precisamente porque no viven de esto, no tienen la necesidad de aceptar cualquier cosa.

Piqué la primera vez, con Ginferno. No pienso volver.

PD. Creo que al final la argumentación me ha quedado un poco infantil. El otro día, en casa de Iñigo, creo que se dijo todo esto pero mejor expresado. Una pena.

← Entrada anterior

Entrada siguiente →

3 comentarios

  1. Pareceme moi forte esa situación. De todolos xeitos eu penso que por si mesma non durará. A xuventude de hoxe en día non ten tantos cartos coma para gastalos dese xeito. Recorda que España é o país onde os novos saen as rúas a intentar celebrar o maior botellón do país e non a loitar polos seus dereitos laborais.
    O meu parecer esa política da xente do Nitsa solo a poden seguir uns cantos snobs adinerados que logo dun pouco xa se aburrirán e buscarán outra novidade.
    Non sei se lembras que en OU houbo alí pola metade dos 90, cando Serxi Pazos era dono da sala Caritel, nas Lagoas , concertos as 3:30 ou 4 da mañá e de valde!! agora que me lembre, bandas que actuaron a esa hora, pois Kactus Jack, Insanity Wave… eu era demasiado novo como para ir a esas horas a concertos.

  2. Qué va meu, precisamente o que ocorre é que non é un concerto, é unha programación de club, e ademais, a entrada é compartida para as dúas salas do clube, co cal, é imposible medir a xente que vai só o concerto. A pesares de que para entrar a estes sitios hai que pagar 12-15 euros, enchen tódalas semanas. E hai xente que irá a ese sitio, haxa concertos ou non.

  3. Eso é un rollo como o que fai o Brixton Academy. Unha noite xa fai tempo fun a «noite indie», tiñan bandas tocando no escenario e logo polos pasillos e diferentes salas dj’s pinchando estilos de música distintos. Ti pagas unha entrada (sen dereito a consumición) para pasar a noite nun lugar e logo ti e os teis colegas elixides o ambente que vos apetece o longo da noite. Eu creo que a oferta que fai o Apolo ven sendo o mesmo rollo, si, cultura de club, o que leva a un impersonismo das bandas e unha frialdade da que eu tampouco gusto: Pasalo ben por pasalo ben, sin criterio ningún.
    Tamén hai que ter en conta que os fins de cada banda son distintos os das outras. Unhas loitan por acadar unha certa sona comercial, outras simplemente pasalo ben tocando, outras entrar en listas de 40 principales, outras sen a banda de moda no NME…
    Eu dende logo comparto a túa opinión, pero ata certo punto. Imaxina que, non sei por por un exemplo, o Razzmatazz empeza a facer unha cousa parecida, pero con algunhas variantes: Imaxina que cobrasen 5 euros de entrada, cunha cervexa incluida. Tes un concerto cada día nunha sala (elixe ti a primeira banda que se che pase pola cachola), e logo noutras salas, e incluso nos pasillos tes a dj’s pinchando, un hardcore, outro punk rock, outro garage, outro power pop… ¿non irías sen dubidalo dúas veces?